O άνθρωπος μετά την πτώση, φόρεσε τους δερμάτινους χιτώνες. H ερμηνεία της επενδύσεως του ανθρώπου μοιάζει να έχει αλληγορική σημασία, και να υποδηλώνει την ένδυση με τη φθορά και τη θνητότητα . Λόγω της φθοράς και της θνητότητας, αναπτύσσονται στον άνθρωπο ακατάσχετα πάθη, όπως ο εγωισμός, η φιλαυτία. Τα πάθη αυτά δημιουργούνται είτε από φόβο για τον θάνατο, είτε από την ενστικτώδη ιδιοτέλεια προς απόκτηση ιδιοκτησίας, υλικών αγαθών. Προσπαθεί να αποκτήσει ασφάλεια διαμέσου ανασφαλών μεθόδων, με την δημιουργία ιδιαιτεροτήτων όπως γλώσσα, φυλή, έθνος, πολιτιστική ταυτότητα. Αν ανατρέξουμε σε χώρες που μαστίζει η φτώχεια και η εγκληματικότητα, το ίδιο παράδειγμα θα μας γίνει πιο αισθητό με την δημιουργία μικρών κακοποιών ομάδων από νέους, οι οποίοι μέσα στην ανασφάλεια, ψάχνουν μια ταυτότητα ισχύος, ακόμη και εγκληματική, προκειμένου να ανήκουν κάπου σαν προέκταση του εαυτού τους και της οικογενείας τους. Όλα τα παραπάνω παραδείγματα αποτελούν ενδείξεις ή και αποδείξεις άκρατου φυλετισμού.
Ο φόβος και η ανασφάλεια αυτή δυστυχώς δημιουργείται και εντός της Εκκλησίας από εξέχοντα μέλη τα οποία κατά βάση δείχνουν ιδιαίτερη αδυναμία στην κοσμική εξουσία. «Μεταποιούν» τον Χριστιανισμό σε κρατική θρησκεία και αναλαμβάνουν να καθοδηγούν ένα πλήθος πιστών, αναλόγως των θεοκρατικών ή και πολιτικών πεποιθήσεών τους. Ο Κέλσος ως πολέμιος του Χριστιανισμού, είχε εντοπίσει πριν πολλά χρόνια το μειονέκτημα αυτό, της θεοκρατίας και το προέβαλε σκόπιμα ως χαρακτηριστικό του Χριστιανισμού, παραβλέποντας επιμελώς ότι ο Χριστιανισμός δεν συνδέεται με τέτοιου είδους οπαδούς ούτε και δύναται να αντιπροσωπεύεται από τέτοιες ομάδες παραθρησκευτικές, που καλλιεργούν τον Φανατισμό και τον εθνοφυλετισμό.
Η υπέρβαση του φυλετισμού επιτυγχάνεται δια του Αγίου Πνεύματος. Ο Τριαδικός Θεός προσκαλεί τον άνθρωπο ανεξάρτητα το χρώμα του και την φυλή του, να δεχθεί την Αποκάλυψη και να ζήσει σε μια Κοινωνία-Εκκλησία, που είναι υπεράνω της ατομικής του οικογένειας και αυτής της ιδίας του της πατρίδος. Χωρίς να καταργούνται οι οικογενειακές και εθνικές σχέσεις, αποκτά μια άλλη ευρύτερη οικογένεια. Με το Βάπτισμα ο άνθρωπος υπερβαίνει τον ατομισμό του και τις ατομικιστικές επιλογές. Με την κοινωνία των Αχράντων Μυστηρίων ο άνθρωπος ενώνεται με τον Χριστό, και όπως Εκείνος έτσι και αυτός αγαπά όλο τον κόσμο. Η Θεία Ευχαριστία που τελείται «κατά πάντα και δια πάντα» ενώνει όλους τους Χριστιανούς, έστω και αν ανήκουν σε διαφορετικές φυλές και έθνη. Η ασκητική ζωή, προσφέρει στον άνθρωπο ταπεινότητα η οποία τον «αναγκάζει» να αποβάλει την φιλαυτία και να ζήσει «εν Χριστώ ζωή», δια της ασκήσεως με την ενέργεια της θείας Χάριτος., με αποτέλεσμα να μεταμορφώνονται σε ανθρώπους με μεγάλη καρδιακή χωρητικότητα, σε « παγκόσμιους ανθρώπους». Αγαπούν όλον τον κόσμο και προσεύχονται γι’ αυτόν.
ΧΑΤΖΗΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Γ. Ε
Βιβλιογραφία
ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, Ι. «Ευχαριστίας Εξεμπλάριον», Κείμενα Εκκλησιολογικά και Ευχαριστιακά, εκδ. Ευεργέτις, Μέγαρα 2006.
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Α. Η κοινότητα ως βρόχος Η αποστολή της Εκκλησίας στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης/Ακρίτας Αθήνα 2006.
ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, «Ορθόδοξος λατρεία», στον τόμο Θέματα Ορθοδόξου Θεολογίας, εκδ. Άρτος Ζωής, Αθήναι 1973.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου